Benefis Marii Sieczkowskiej

„Nutka nostalgii,

arabeska wspomnień,

surowy ornament

mojego dzieciństwa (…)

Choć dla innych

biegunem zimna jesteś,

dla mnie

mocnym rytmem serca pozostaniesz”

Suwałki – tam wszystko się zaczęło, ukochane rodzinne strony z niezwykle piękną przyrodą, bogatą historią i postacią Marii Konopnickiej, której twórczość zaważyła na życiu płockiej malarki i poetki Marii Sieczkowskiej. Pani Maria w Książnicy Płockiej świętowała swój benefis i tego wiersza, poświęconego jej korzeniom, nie mogło zabraknąć.

Po Suwałkach były m.in. Piła, Gdańsk i wreszcie Płock, gdzie zaczynała jako dekoratorka, ale jej prawdziwym powołaniem była szkoła. Uczyła plastyki, prowadziła ognisko plastyczne dla młodzieży, opiekowała się malarzami amatorami. I malowała, biorąc udział w licznych plenerach i wystawach. Osobie wrażliwej nie wystarcza jedna dziedzina sztuki, dlatego Maria Sieczkowska zaczęła też pisać wiersze, by, jak opowiadała, poradzić sobie m.in. z trudnymi emocjami i samotnością. Pędzle i farby zamieniła na aparat i komputer, bowiem od kilku lat zajmuje się też fotografią i grafika komputerową, ilustrując w ten sposób własne tomiki lub zaprzyjaźnionych artystów.

Podczas poniedziałkowego benefisu mogliśmy usłyszeć kilka wierszy poetki w jej autorskiej interpretacji, poświęconych porom roku, wojnie w Ukrainie czy miastu.

 „Plastyczny landszaft w kolorze sepii,

refleksem odbity w wodzie zachód słońca (…)

dalej dysonans

park kominów,

iluminacja nowej ery” (Z lotu ptaka)

Współorganizatorem wydarzenia było Płockie Stowarzyszenie Twórców Kultury.