Dzień Powolności

Współczesny świat pędzi, a my razem z nim. Do naszego życia wdziera się szalone tempo, od pierwszej sekundy poranka, tuż po przebudzeniu, mierzymy się ze stresem związanym z życiowymi rolami, pracą, napotkanymi na naszej drodze ludźmi, naszymi lękami. Konkurujemy, rywalizujemy, walczymy. W dzisiejszym świecie na piedestale stawiamy wielozadaniowość, tempo wykonania, bycie produktywnym i efektywność. To cechy, które postrzegane są powszechnie jako wartościowe, do których powinno się dążyć. Często wykonujemy kilka czynności naraz i w nasze kalendarze upychamy nieskończoną liczbę zadań do zrealizowania w ciągu dnia. Wydaje nam się, że im więcej zrobimy, tym większa będzie nasza satysfakcja. I lepiej będziemy się czuć. Tymczasem przeceniamy swoje możliwości. Stres i presja w dłuższym okresie niosą ze sobą negatywne konsekwencje m.in zdrowotne. A wyścig z czasem to powszechny problem, który doczekał się specjalnego określenia – ubóstwo czasowe (ang. time poverty).

W 2007 roku z inicjatywy Włochów narodził się Światowy Dzień Powolności. Pomysłodawcą był menedżer i – jak przyznaje po latach – wówczas pracoholik Bruno Contigiani. Pewnego razu podczas wakacji miał „niespodziewane spotkanie” ze skałą w morzu. Przymusowa przerwa w pracy doprowadziła go do wniosku, że życie przecieka mu przez palce z powodu ciągłego pośpiechu i stresu. Założył stowarzyszenie l’Arte del vivere con lentezza, czyli Sztuka Powolnego Życia. Dzisiejszy wyjątkowy dzień ma na celu zmianę w podejściu do życia. Chodzi o to, by ludzie kierowali się łacińską sentencją festina lente (śpiesz się powoli). Lektura Dantego przy winie, spokojne zwiedzanie zabytków, spacery po Rzymie z wyłączonym telefonem komórkowym – to tylko niektóre z przedstawionych we Włoszech propozycji świętowania Światowego Dnia Powolności. Odbywają się też kursy jogi w plenerze, a w wielu miastach przechodnie otrzymują od wolontariuszy ulotki, które zawierają dekalog powolnego życia.

Nie tylko we Włoszech ale na całym świecie przyspieszony rytm życia ostatnich dziesięcioleci spowodował, że wiele osób – zmęczonych zawrotnym tempem – zaczęło poszukiwać innych dróg. Tak narodziła się filozofia slow. Życie w zwolnionym tempie oraz działanie z rozmysłem. Delektowanie się i smakowanie. Obejmuje już nie tylko styl życia i jedzenie, ale także stosunek do odzieży, architektury i projektowania, zainteresowań oraz spędzania czasu wolnego. Coraz częściej pojawiają się blogi, referaty, książki oraz prace naukowe poświęcone tej filozofii. Powszechnie używane są już określenia: slow food (zdrowe, powolne spożywanie posiłków), slow fashion (świadomość swoich własnych potrzeb modowych), slow design (powolne projektowanie, połączenie pozytywnych wartości oraz dobrego samopoczucia umiejscowione w danej przestrzeni, które przynosi długofalowe korzyści społeczeństwu i środowisku), cittaslow (dosłownie: „powolne miasto”), slow travel (czyli podróżowanie bez pośpiechu), slow work (niespieszna pracę przynoszącą spełnienie), slow money (inwestowanie z rozmysłem), slow sex (miłość fizyczną odczuwaną wszystkimi zmysłami), slow parenting (wychowanie dzieci pozbawione presji i stresu).

Książnica Płocka w tym wyjątkowym dniu również zachęca do zatrzymania się i spojrzenia na świat w zwolnionym tempie. Bo jak to doskonale ujął Carl Honoré, autor książek Pochwała powolności. Jak zwolnić tempo i cieszyć się życiem oraz Pod presją. Dajmy dzieciom święty spokój!: nie żyjemy naszym życiem, które przecież bardzo szybko mija. Zadowalamy się jakimiś pozorami, kolejnymi gadżetami do zdobycia, wpędzając się w błędne koło. Bo koniec końców przez to zbyt szybkie tempo tracimy przede wszystkim poczucie wyjątkowości naszego życia. […] Kiedy zwalniasz z życiem, rozluźniasz się, masz czas na zauważenie i docenienie wielu rzeczy. (Cytat za: Martyna Bunda, Dlaczego warto żyć powoli?, www.polityka.pl).

Iwona Kosewska