„Ja chcę więc przez łzy się śmiać”

Poprzez łzy wciąż wesoło się śmieję,

wśród niedoli śpiewać pieśni chcę.

Wbrew nadziei chcę wskrzeszać nadzieję.

Będę żyła! Precz dumania złe!

Fragment wiersza Łesi Ukrainki z 1890 roku w tłumaczeniu Floriana Nieuważnego brzmi zaskakująco aktualnie. Nie ma się co dziwić, poezja bywa ponadczasowa, a poezja autorstwa jednej z najznakomitszych poetek ukraińskich nosi znamiona wizjonerstwa. Tworzyła wiersze, dramaty, publikowała artykuły i książki poświęcone historii Ukrainy i literaturze europejskiej, tłumaczyła dzieła m.in. Mickiewicza, Konopnickiej, Byrona, Homera.

Łesia Ukrainka była bohaterką piątkowego wieczoru w Książnicy Płockiej. Dzięki Halynie Dovbysh, znakomitej ukraińskiej sopranistce i jej międzynarodowemu ukraińsko-polskiemu projektowi „Ja chcę więc przez łzy się śmiać” mogliśmy premierowo zaprezentować film muzyczny „Słowiczy śpiew”, zrealizowany przed rozpoczęciem inwazji Rosji na Ukrainę. Film nakręcono w Muzeum Zamkowym w Radomyślu, które znajduje się w malowniczym i urokliwym zakątku Ukrainy na Żytomierszczyźnie. Producentką filmu jest Iryna Nawojewa (obecna podczas pokazu w Mediatece), reżyserował Walery Georgian, obecnie walczący o niepodległość kraju.

To było spotkanie pełne wzruszeń, poezji i pieśni w wykonaniu Halyny Dovbysh, pochodzącej z Żytomierza sopranistki. To ona jest pomysłodawczynią filmu, w którym wykonuje wiersze Łesi do muzyki kompozytorów XIX i XX wieku, w tym m.in. Chopina, który był dla ukraińskiej poetki natchnieniem. O znaczeniu twórczości Łesi Ukrainki dla ukraińskiej i europejskiej kultury oraz jej wpływie na współczesność mówiła także podczas spotkania Oksana Zabużko, znana pisarka i eseistka.

Przede wszystkim był to jednak wieczór poezji i pieśni, a uczestnicy mogli podziwiać wspaniały głos i wielki talent Halyny Dovbysh, która zaśpiewała kilka utworów na żywo. Wzruszeń i łez nie brakowało, gdy artystka gorąco dziękowała narodowi polskiemu, płocczanom za pomoc, której udzielamy od pierwszego dnia rosyjskiej agresji na Ukrainę.