Kpt. Karol Michał Jerzy Taube

Kpt. mar. Karol Michał Jerzy Taube (von Taube), (1888-1940), dowódca IV dywizjonu Flotylli Wiślanej, urodził się w Krasnogórce nad Bohem na Podolu jako syn barona Karola von Taube i Anny Zbyszewskiej herbu Topór. Miał pięcioro rodzeństwa. Przez trzy lata studiował filozofię na uniwersytecie we Fryburgu, jednak tę zacną naukę przerwało wstąpienie do armii. Zaliczył po kolei Flotyllę Czarnomorską, Pińską i od kwietnia 1919 roku – znalazł się we Flotylli Wiślanej. Za udział w obronie Płocka 1920 roku otrzymał order Virtuti Militari. Ze swoją motorówką nr 15 („Gerhardt”), wyposażoną w działko 37 mm i karabin maszynowy, przez trzy godziny wśród gęstego ognia bolszewickich cekaemów kursował po Wiśle, wożąc żołnierzy i meldunki. Był kontuzjowany w walce. Po wojnie został ponownie zatrudniony we Flotylli Pińskiej, w 1928 roku przeszedł w stan spoczynku. Podjął pracę w Wojskowym Biurze Historycznym. Publikował książki z zakresu marynarki i wojskowości oraz wspomnienia m. in. bardzo literacki zapis walk na froncie poleskim „Figle diablika błot pińskich” (polecamy!). Po wybuchu II wojny światowej został powołany do Kierownictwa Marynarki Wojennej. Po agresji ZSRR na Polskę aresztowany przez NKWD. Miał być przetrzymywany w obozie w Starobielsku. W końcu został przewieziony i zamordowany wiosną 1940 roku w więzieniu w Kijowie. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej są pochowane na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Warto na koniec dodać, że krewnymi kapitana von Taube byli Karol Szymanowski i Jarosław Iwaszkiewicz.

Źródła:

Grzegorz Gołębiewski, Płock 1920, Warszawa 2020
www.wikipedia.pl
Flotylla Wiślana w Bitwie Warszawskiej 1920 r., www.nmm.pl
Karol Taube, Figle diablika błot pińskich. Ze wspomnień marynarza, Warszawa 1937