Marcelina od kuchni

„Świat jest piękny (…). I dobre jest życie, a cóż ja mam z niego? Kłopoty, trudy, zawody, ciągłe poczucie odpowiedzialności… Gdybym potrafiła zrzucić to ciężkie brzemię (…)! Gdybym zdołała zapomnieć, że jestem czyjąś żoną, czyjąś matką, czyjąś dyrektorką, zawsze tylko czyjąś i komuś potrzebną – odprężyłabym się, naładowałabym się jasnością słoneczną jak akumulator. Byłabym tylko sobą oraz swoją własną. Byłabym szczęśliwa… Czy potrafię – nie wiem, lecz wiem, że warto spróbować”.

Od takich rozważań Marceliny Rościszewskiej rozpoczęła się ostatnia w 2023 roku Kuchnia Literacka Książnicy Płockiej. Tym razem zaprosiliśmy do salonu, w którym bohaterka wieczoru spotkała się z kilkoma paniami z dobrego towarzystwa, żeby poplotkować, podyskutować, podzielić się opowieściami o domu, mężu, kuchni i nie tylko.

Bohaterka wieczoru, kobieta roku 2023 w Płocku – Marcelina Rościszewska – pojawiała się w tym roku wielokrotnie w przestrzeni miejskiej, podczas licznych wydarzeń, gier, happeningów, spektakli. Ten w Książnicy Płockiej był zwieńczeniem roku, w którym Marcelina tak wyraźnie przypomniała o swojej wybitnej postaci płocczanom i nie tylko. 30 września na ulicy Tumskiej stanęła jej rzeźba. Nie byłoby jej, gdyby nie prężna działalność Społecznego Komitetu Budowy Rzeźby Marceliny Rościszewskiej, zwanej Admirałem w peniuarze. Peniuaru nie zabrakło też podczas wieczornego spotkania w Książnicy:

– Peniuaru, pani Marcelino, akurat bym nie bagatelizowała! Toż to nasza „tajna broń” kobieca! I nie raz ten pozornie frywolny łaszek dobrze nam się przysłużył, a i – bywało! – dobrze zapisał się w historii ludzkości! Nie ma co się go wstydzić!

– Faktycznie! Peniuar absolutnie nam, kobietom, nie uwłacza! No, chyba że którejś przesłania cały świat! Nam to jednak nie grozi, prawda?

W saloniku Marceliny zasiadły panie Grażyna Baran, Wanda Drzewoszewska, Agnieszka Jankowska, Krystyna Kłak i Zofia Pepłowska z Teatru Remedium SUTW w Płocku. W roli gospodyni wystąpiła Joanna Banasiak, Dyrektor Książnicy Płockiej. Publiczność dziękowała wielkimi brawami, na scenie pojawili się też twórcy wszystkich odsłon Kuchni Literackiej, czyli Ewa Lilianna Matusiak, autorka scenariusza i Henryk Jóźwiak, aktor Teatru Dramatycznego w Płocku, reżyser spektakli, prywatnie mąż Ewy. Obojgu należą się wielkie brawa i gorące podziękowania za wszystkie rozkosze uczty literackiej i kulinarnej, na które każdorazowo zostajemy zaproszeni. Ewa Lilianna Matusiak jest też mistrzynią w wyszukiwaniu i przyrządzaniu przekąsek, którymi częstujemy uczestników Kuchni. Co tym razem serwowała Marcelina?

– O, nic wyszukanego! Delicji proszę się nie spodziewać. Zapewniam tylko, że mój skromny poczęstunek ma swoje doskonałe pierwowzory w kuchni kresowej, o której mówiły panie z takim entuzjazmem. Wileńskich ciasteczek już panie popróbowały, a z bardziej konkretnych potraw, proponuję łotewską specjalność z grochu i kresową kaszę z jabłkami.

Znaliśmy Marcelinę jako kobietę silną, nieustraszoną, zaradną, społeczniczkę, pedagożkę, dyrektorkę, obrończynię Płocka w walkach z bolszewikami. Teraz poznaliśmy jej bardziej osobiste oblicze, choć nie omieszkała prosić, by łaskawie nie były panie nazbyt dociekliwe… Na dalece idące zwierzenia chyba zwyczajnie nie jestem jeszcze gotowa.

Dyrektor Joanna Banasiak po mistrzowsku wcieliła się w rolę Marceliny, zaangażowanej, obowiązkowej, poświęcającej swój czas dla innych, a z drugiej strony – poszukującej chwili dla siebie. Ze swadą, humorem, swobodą sypała anegdotami i wspomnieniami, dla których podstawą była książka „A było tak…Wspomnienia pogodne Marceliny Rościszewskiej” wydana przez Muzeum Mazowieckie w Płocku.

To była ostatnia Kuchnia Literacka Książnicy Płockiej w tym roku. Na jakie uczty literacko-kulinarne zaprosimy w 2024 roku? Może na kawę z „Pana Tadeusza” albo coś z kuchni Słowian? A może odkryjemy zgoła inne kierunki i smaki, czas pokaże.