Broniewski wiecznie żywy

Broniewski wiecznie żywy, antologia poetycko-malarska

Płockie Stowarzyszenie Twórców Kultury ma zaciągnięty, rzec można, poważny kulturowy kredyt – od czterech dekad miejscem jego artystycznych spotkań jest dom rodzinny najważniejszego poety Ziemi Mazowieckiej. Ten dług jest honorowo spłacany, zarówno stałą obecnością Broniewskiego w twórczości (styl, tematy, emocje), jak i okazjonalnymi projektami specjalnymi. Jednym z takich projektów – ku któremu okazję i finansową możliwość dał płocki Rok Broniewskiego – jest antologia, której nieco górnolotny tytuł nie przysłania sprawy prostej i prozaicznej: Broniewski nieustannie inspiruje, pozostaje twórczym punktem odniesienia.

Największym atutem antologii jest jej multimedialny, literacko-plastyczny wymiar, potwierdzający po pierwsze artystyczną rozmaitość wśród członków RSTK-u, a po drugie ponadgatunkową siłę przebicia poezji i osobowości Broniewskiego, która na malarzy oddziałuje równie silnie, co na poetów. Wśród reprodukcji obrazów (szata graficzna książki budzi uznanie głęboko nasyconymi barwami) znajdziemy i typowe płockie czy mazowieckie pejzaże, i próby spojrzenia na postać poety, i frapujące mikroujęcia, w których indywidualna wrażliwość zrasta się z elementami przyrody (Broniewski jako mistyk krajobrazu byłby wielce kontent).

Podobne bogactwo stylów i tropów znajdziemy w wierszach, zdecydowanie nie „hołdowniczych”, lecz wchodzących z poetyką, motywami twórczości i życiorysem Broniewskiego w interesujące dialogi. Otwierając antologię, nie wchodzimy, broń Boże, do żadnego Muzeum Poety, wkraczamy w samo życie – Broniewskie i Po-Broniewskie, intensywnie obecne – sześć dekad po śmierci poety – w płockich kulturowych genach.

Tekst: Maciej Woźniak