rtm. Edward Antoniewski

Rtm. Edward Antoniewski w czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, a następnie w I Korpusie Polskim w Rosji. Potem brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W czasie ciężkich walk na Ukrainie dostał się do niewoli, ż której zdołał uciec. Zamiast skorzystać z urlopu, wrócił do Tatarskiego Pułku Ułanów i 18 sierpnia znalazł się w Płocku. Jak czytamy w dokumentach odznaczeniowych, „rtm. Antoniewski, uratowawszy się w ogólnym zamęcie, udał się na lewą stronę rzeki [Wisły], zebrał 3-ci i 4-ty Szwadron oraz resztki Zapasu Tatarskiego Pułku Ułanów, poprowadził z szaloną odwagą przez most do kontrataku i w bohaterskiej walce zajął ponownie i utrzymał utraconą pozycję.” Znalazł się, wraz z trzema ułanami na ulicy, w ogólnym zamęcie zobaczył 50 bolszewików, którzy ponownie mieli zająć wylot mostu. Antoniewski i jego towarzysze, bez wahania, we czterech rozpoczęli silny ogień w kierunku Kozaków, „którzy utraciwszy kilkunastu w panicznym popłochu zbiegli”. Rotmistrz za bohaterską obronę Płocka został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Po wojnie kontynuował służbę zawodową w WP.

 

Źródło:

Grzegorz Gołębiewski, Płock 1920, Warszawa 1920

Grzegorz Gołębiewski, Płock 1920, Warszawa 2018