st. sierż. Franciszek Musiał

 

Bosman – st. sierż. Franciszek Musiał (1900-1973), kawaler orderu Virtuti Militari, marynarz Flotylli Wiślanej, leśnik. Urodził się w Roszczkach w pow. szamotulskim, w rodzinie robotniczej. W lipcu 1918 roku został powołany do niemieckiej marynarki wojennej. Po tym, jak jego okręt został storpedowany przedostał się do Poznania, by wziąć udział w powstaniu wielkopolskim i w walkach pod Rynarzewem, gdzie został ranny.  W latach 1919–1922 służył jako bosman w Flotylli Pińskiej, a następnie od sierpnia 1920 w Flotylli Wiślanej, pełniąc na różnych motorówkach funkcje zwiadowcze. Podczas obrony Płocka  strzelał do konnicy Budionnego z cekaemu wymontowanego z motorówki.  „Najmilszy ten żołnierzyk powinien mieć dziesięć chrzestnych matek, a fabryki czekolady powinny pracować jeden dzień w tygodniu dla niego” – skoro mistrz Kornel Makuszyński tak pisał o 20-letnim Franciszku Musiale w książce „Radosne i smutne”, jego czyny pod Płockiem musiały być doprawdy wielkie. Po zakończeniu służby w wojsku Musiał skończył odpowiednie szkoły i został leśniczym w Nadleśnictwie Margonin. Na początku grudnia 1939 roku wraz z rodziną wysiedlony do Włoszczowej. Działał w Armii Krajowej.

Po wojnie wrócił do pracy. Od września 1949 do przejścia na emeryturę w 1968 roku był nadleśniczym w Nadleśnictwie Margonin, z przerwą w 1954, kiedy został oskarżony między innymi o przynależność do AK i… posiadanie orderu VM z wojny polsko-bolszewickiej. Po interwencji u prezydenta Bieruta zarzuty cofnięto i bosman Musiał wrócił do swoich lasów. Zmarł w 1973 roku i spoczywa na cmentarzu w Margoninie.

Za pomoc w zgromadzeniu materiałów na temat bosmana Franciszka Musiała dziękujemy Panu Jerzemu Tarkowskiemu.

 

Źródła:

Grzegorz Gołębiewski, Płock 1920, Warszawa 2018

Jerzy Marian Tarkowski, Lasy i ludzie Nadleśnictwa Podanin: monografia, Piła: Oficyna Reklamowo-Edytorska “Draco-Art”; Podanin: na zlecenie Nadleśnictwa Podanin, 2018.

Kornel Makuszyński, Radosne i smutne, Instytut Wydawniczy Bibljoteka Polska, 1922.