Władysław Nowicki

Władysław Nowicki (1892-1940), peowiak, kawaler Krzyża Walecznych, bohaterski obrońca Płocka, ogrodnik. Ukończył szkołę ogrodniczą w Warszawie i szkołę rolniczą w Nałęczowie. W 1914 roku przeniósł się z rodziną do Płocka, gdzie zaangażował się w działalność niepodległościową w Polskiej Organizacji Wojskowej. Został aresztowany i osadzony w obozie w Hevelbergu. Po zwolnieniu z obozu w 1918 roku wstąpił do wojska. W 1920 roku służył w stacjonującym w Płocku batalionie zapasowym 6. pułku piechoty Legionów. 18 sierpnia znajdował się w okopach na północnych krańcach miasta. W walce został poważnie ranny i stracił lewą dłoń, ale, według świadków, nie poddał się, zębami odbezpieczał granaty i rzucał je w stronę bolszewików. Po wojnie został zwolniony z wojska jako inwalida wojenny. Założył doskonale prosperujące gospodarstwo ogrodnicze w podpłockich Podolszycach. Zbudował szklarnie, otworzył pierwszą w Płocku kwiaciarnię, a za swoje produkty zdobył medale na Wystawie Krajowej w Poznaniu. Angażował się w działalność ochotniczej straży pożarnej. W 1940 roku został aresztowany przez gestapo i rozstrzelany w zbiorowej egzekucji przedstawicieli płockiej inteligencji.

Źródło:

Grzegorz Gołębiewski, Janusz Piwowar, Władysław Nowicki (1892-1940) – Peowiak, bohater obrony Płocka 1920, ofiara represji niemieckich, „Notatki Płockie” 2018, nr 4, s. 17-27.