Porucznik Iskander Achmatowicz (1896-1940/41?) pochodził z dość zamożnej rodziny tatarskiej. Rozpoczął służbę w armii carskiej, potem walczył w szeregach armii polskiej. W lipcu 1920 roku trafił do Tatarskiego Pułku Ułanów im. Pułkownika Mustafy Achmatowicza. Wkrótce pułk został wycofany z frontu i skierowany do Płocka, wzmacniając obsadę przedmościa płockiego. Najwięcej ze swoim pułkiem dokonał w okolicach ul. Warszawskiej. Na czele 14 ludzi ze znalezionym na ulicy karabinem maszynowym ruszył na prawe skrzydło obrony i po utworzeniu zaimprowizowanej barykady zablokował most od wschodu. W czasie wymiany strzałów jeden ułan zginął, drugi został ranny. Zapanował popłoch, który Achmatowicz potrafił spokojem i doświadczeniem opanować.
Po zapadnięciu zmroku i nadejściu posiłków Achmatowicz mógł się ze swoimi ludźmi i ciałem zabitego ułana ewakuować się na lewy brzeg Wisły.
Bohaterski Tatar stał się popularny w Płocku, wymieniany w różnych rozkazach, na pamiątkę podarował miastu lancę z proporcem tatarskiego pułku ułanów.
Po wojnie zamieszkał w rodzinnym majątku koło Wołożyna na Kresach Wschodnich. W 1940 roku został aresztowany przez NKWD i dalsze jego losy nie są znane. Najprawdopodobniej został zamordowany lub zmarł w więzieniu w 1940 lub 1941 roku.
Źródło: Grzegorz Gołębiewski, Por. Iskander Achmatowicz – Tatar w obronie Płocka 1920 r., „Notatki Płockie” 2008 nr 1, s. 23-27
Projekt jest realizowany w ramach programu 2.1 E-usługi, Poddziałanie 2.1.1 E-usługi dla Mazowsza, typ projektów Informatyzacja bibliotek, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2014-2020.
