Proszę Państwa zapraszam do kolejnego malarza, czyli Noc Muzeów w Książnicy

Proszę Państwa zapraszam do kolejnego malarza – tymi słowami przewodniczki zachęcały grupę do odwiedzenia kolejnych pracowni malarskich w czasie tegorocznej Nocy Muzeów w Książnicy Płockiej. Swoje podwoje otworzyli przed odwiedzającymi mistrz Leonardo, Tadeusz i Eduardo. W gorączce sobotniej nocy mieszały się style, epoki i miejsca.

Naszą podróż w czasie zaczęliśmy w piętnastowiecznej Italii. Tu w pracowni mistrza Leonarda Mona Lisa wychodziła z ram i witała gości niczym dobra gospodyni. Damą z łasiczką (a raczej z dowolnie wybranym gadżetem) mógł stać się każdy, a co odważniejsi próbowali zmierzyć się z geniuszem inżynierskim mistrza konstruując samolot lub most. Każdy mógł „spróbować” także pisma lustrzanego, jakim geniusz robił swoje notatki. A dla tych , którzy w szkole woleli matmę od WF, mieliśmy do złamania kod da Vinci. Ten kto sforsował zaszyfrowany zamek mógł wybrać sobie nagrodę.

A to był dopiero początek tego, co przygotowaliśmy na tegoroczną Noc Muzeów. „Wychodzimy z ram” – taki był jej tytuł a wyszła z nich nie tylko Gioconda. W czytelni z ram wyszła cała orkiestra dziecięca. A że dzieci nie mogą pozostawać bez opieki zjawiła się ich matka, która zaprosiła letników do zagrody na wspólne muzykowanie i nie tylko. W taki bowiem sposób uchyliliśmy drzwi do pracowni Tadeusza Makowskiego. A może wcale nie do pracowni tylko do wiejskiej zagrody z początku XX wieku? Któż to wie?

Ze wsi z początku dwudziestego wieku przenieśliśmy się do dziewiętnastowiecznego Paryża. „Zeżarli nasze święte jabłka!” – rozbrzmiewał w wieżyczce rozżalony głos. Ale kto? Kto je zjadł? Czyżby na śniadanie?

W ogrodzie Książnicy Płockiej wszystko się wyjaśniło. Jabłka czekały bezpiecznie zebrane w koszyku. Ale… trzeba było na nie zapracować. Na początek odbyła się mała lekcja historii sztuki. Uczestnicy poznali ciekawostki z życia Édouarda Maneta, autora obrazu „Śniadanie na trawie”. Następnie wszyscy ochoczo stawili czoła nie lada wyzwaniom. Należało odnaleźć różnice między reprodukcją obrazu a naszą wersją, a także zmalować prawdziwe dzieło sztuki. Większość zrobiła to z zamkniętymi oczami.  Zadaniem uczestników było również odwzorowanie „Śniadania na trawie” z użyciem rekwizytów ze skrzyni i udziałem kreatywnych śmiałków. Powstała niezliczona ilość żywych reprodukcji. Ostatnie śniadanie podano grubo po północy.

Serdeczne podziękowania za wypożyczenie strojów i dekoracji składamy Teatrowi Dramatycznemu w Płocku oraz Harcerskiemu Zespołowi Pieśni i Tańca „Dzieci Płocka”. Szczególnie dziękujemy panu Andrzejowi Mossakowskiemu z Brochocina i panu Wojciechowi z Bielska za dostarczenie pysznych jabłek na nocne śniadanie.

Do zobaczenia za rok.

Renata Kraszewska